„W gabinecie najczęściej spotykam się z uzależnieniem od alkoholu oraz środków psychoaktywnych, chociaż coraz bardziej powszechne stają się także inne formy uzależnień, takie jak pracoholizm czy seksoholizm” – mówi Kornela Kowalska, psycholog i terapeuta uzależnień.
Uzależnienie – czym ono właściwie jest?
Uzależnienie jest swojego rodzaju przymusem sięgania po daną substancję bądź wykonywania określonych czynności. Jest stanem nabytym i stanowi granicę, której przekroczenie stanowi zniewolenie od przyjemności i satysfakcji, charakteryzujących początkową fazę każdego uzależnienia. Uzależnienie wiąże się z upośledzeniem kontroli, negatywnymi konsekwencjami społecznymi, zaniechaniem innych przyjemności oraz poświęcaniem dużej ilości czasu na podejmowanie działań związanych z konkretnym uzależnieniem.
Terapia uzależnień
Terapię uzależnień rozpoczyna się od zastosowania technik poznawczo – behawioralnych oraz psychoedukacji na temat tego, czym jest uzależnienie, jakimi mechanizmami się kieruje oraz – między innymi – jak radzić sobie z głodem będącym nieodłączną częścią terapii uzależnień. Następnie następuje przejście do terapii pogłębionej, której głównym celem jest szukanie przyczyn stanu uzależnienia. Klasyczna terapia uzależnień trwa zazwyczaj około pół roku, jednak jest to kwestia bardzo indywidualna.
Głód – co to znaczy?
Głód jest pojęciem oznaczającym dyskomfort związany z zaniechaniem zachowań, od których jest się uzależnionym. Inaczej zwany jest zespołem abstynencyjnym. Do jego typowych oznak zalicza się: rozdrażnienie, apatię, zaburzenia snu oraz inne objawy, m.in. „suchy kac”.
Kim jest osoba współuzależniona?
„Osoba współuzależniona to najczęściej osoba z bliskiego otoczenia osoby uzależnionej” – odpowiada Kornela Kowalska – „czyli rodzice, mąż, żona, dzieci; takie osoby, które najczęściej – wbrew temu, co zakładają – chronią osoby uzależnione, dbają o ich komfort tłumacząc je przed innymi osobami. ”Tato nie jest pijany, tato jest chory i dlatego się tak zachowuje – słyszy się często od dzieci alkoholików. Praca terapeutyczna z osobami współuzależnionymi opiera się przede wszystkim na indywidualnej terapii. Poświęcona jest ona jej problemom oraz psychoedukacji na temat tego, jak należy pomagać osobie uzależnionej.
DDA – Dzieci Dorosłych Alkoholików
Osoby z syndromem DDA to osoby współuzależnione. Praca terapeutyczna jest ściśle zależna od tego, w jakim momencie życia dziecka rozpoczął się alkoholizm rodzica. Inaczej pracuje się z osobą, która została wychowana w środowisku rodzinnym z uzależnionym rodzicem, a inaczej z osobą, w której rodzinie alkoholizm pojawił się lata po wyprowadzce z domu rodzinnego. Dzieci Dorosłych Alkoholików bardzo często zgłaszają się po pomoc w związku z trudnościami w relacjach. Zwykle osoby z syndromem DDA uczestniczą zarówno w terapiach grupowych, jak i sesjach indywidualnych.
Na podstawie wywiadu z Kornelą Kowalską, rozmawiała Monika Paderewska.